Jakie przepisy regulują w Polsce normy dotyczące legionelli?

Obecność wielu bakterii przekraczająca określone w przepisach stężenia w wodzie pitnej i użytkowej może prowadzić do ciężkich zachorowań, a nawet zgonów. Jednym ze szczepów, który w razie zakażenia człowieka będzie szczególnie niebezpieczny, jest Legionella pneumophila. Na szczęście można wpłynąć na jej ilość, stosując odpowiednie środki do uzdatniania wody, a zwłaszcza skuteczne i niemające skutków ubocznych preparaty zawierające dwutlenek chloru. Przekonajmy się, dlaczego walka z Legionellą jest tak ważna i sprawdźmy, jakie przepisy dotyczą tego obszaru.

Czym jest Legionella?

Legionella pneumophila to bakteria powodująca chorobę nazywaną legionellozą, która w od 15 do 20% przypadków może prowadzić do zgonu osoby zakażonej. Rozwija się w środowisku wodnym, a także przy dużej wilgotności, przy temperaturze wynoszącej między 25°C a 45°C, a jej wzrostowi sprzyja występowanie wszelkich osadów. Infekcja następuje drogą wziewną.

Uregulowania dotyczące Legionelli

Podstawowe akty prawne dotyczące dopuszczalnego stężenia tej bakterii oraz wykrywania jej obecności i zwalczania to Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.), a także Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 1 stycznia 2008 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. Nr 61, poz. 417). Znaczenie mają także Ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach z 6 września 2001 r. (Dz. U. Nr 126, poz. 1384) i Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. Nr 81, poz. 716 z późn. zm.).